^{صبح که داشتم بطرف دفترم مي رفتم سکرترم بهم گفت: صبح بخير آقاي رئيس، تولدتون مبارک! از حق نميشه گذاشت، احساس خوبي بهم دست داد از اينکه يکي يادش بود.}

^{تقريباً تا ظهر به کارام مشغول بودم. بعدش منشيم درو زد و اومد تو و گفت: ميدونين، امروز هواي بيرون عاليه؛ از طرف ديگه امروز تولدتون هست، اگر موافق باشين با هم براي ناهار بريم بيرون، فقط من و شما!}

^{خداي من اين يکي از بهترين چيزهائي بوده که ميتونستم انتظار داشته باشم. باشه بريم. براي ناهار رفتيم و البته نه به جاي هميشه‌گي. براي نهار بلکه باهم رفتيم يه جاي دنج و خيلي اختصاصي. اول از همه دوتا مارتيني سفارش داده و از غذائي عالي در فضائي عالي تر واقعاً لذت برديم.}

^{وقتي داشتيم برمي‌گشتيم، مشيم رو به من کرده و گفت: ميدونين، امروز روزي عالي هست، فکر نمي‌کنين که اصلاً لازم نباشه برگرديم به اداره؟ مگه نه؟ در جواب گفتم: آره، فکر ميکنم همچين هم لازم نباشه. اونم در جواب گفت: پس اگه موافق باشي بد نيست بريم به آپارتمان من.}

^{وقتي وارد آپارتمانش شديم گفتش: ميدوني رئيس، اگه اشکالي نداشته باشه من ميرم تو اتاق خوابم. دلم ميخواد لباس مناسبي بپوشم تا امروز هميشه به يادتون بمونه شما هم راحت باشيد راحت راحت} .

^{در جواب بهش گفتم خواهش مي کنم. اون رفت تو اتاق خوابش و بعداز حدود يه پنج شش دقيقه‌اي برگشت. با يه کيک بزرگ تولد در دستش در حالي که پشت سرش همسرم، بچه‌هام و يه عالمه از دوستام هم پشت سرش بودند که همه با هم داشتند آواز «تولدت مبارک» رو مي‌خوندند.}